روان درمانی تحلیلی چیست؟

 یکی از انواع روان درمانی های موثر روان درمانی تحلیلی است. روان درمانی تحلیلی چیست؟

هدف از روان درمانی تحلیلی آن است که به بیماران کمک کند تا نیروهای ناخودآگاه را که می توانند در رفتارهای فعلی، افکار و احساسات نقش داشته باشند، درک کنند.

تاریچه این نوع از درمان به  نظریه زیگموند فروید بر میگردد که رویکرد روانکاوی را تاسیس کرد. درمان تحلیلی نسخه ی بروز شده تر روانکاوی است.

به طور کلی، در روان درمانی تحلیلی تعداد جلسات کمتری در هفته نسبت به درمان روانکاوی دارد. اما با این حال فرآیند درمان نیز طولانی است.

در ادامه بیشتر درباره اینکه روان درمانی تحلیلی چیست؟ و چه تفاوتی با روانکاوی دارد؟ صحبت می کنیم.

روان درمانی تحلیلی چیست؟ 

روان درمانی تحلیلی نوعی گفتگوی درمانی عمیق است که از دل روانکاوی به وجود آمده است.

هدف این درمان این است که افکار و احساسات ناخودآگاه یا عمیقاً مدفون شده را به ذهن خودآگاه برساند تا تجربیات و احساسات سرکوب شده، که غالباً از کودکی هستند، به سطح بیایند و مورد بررسی قرار گیرند.

این تجربیات در ارتباط با افراد نزدیک به خصوص والدین رخ می‌دهد و تأثیرات آن تا زمان بزرگسالی ادامه خواهد یافت.

در واقع، شخصیت امروز ما از زمان کودکی و در ارتباط با محیط اطرافمان شکل گرفته است.

ما از کودکی راه‌هایی را برای ايجاد و نگهداري ارتباط با دیگران درونی کرده‌ایم، و این روش‌ها بر نگرش ما در زمان حال تأثیر بسزایی دارد اگر چه از بیشتر آن‌ها به طور كامل آگاه نیستیم.

در واقع این روش‌ها ریشه در نیازهای عاطفی ما از بدو تولد دارند. کودک از همان ابتدا نیاز به مرتبط بودن و دلبستگی را ابراز می‌کند.

این یعنی ما برای زنده ماندن و رشد کردن نیاز داریم به مادر خود به طور عاطفی مرتبط شده و به وی دلبسته شویم.

پس از آن که کودک از حضور کمک کنندۀ مادر خاطرجمع شد، تلاش می‌کند محیط بیرون را جستجو کرده و به کاوش بیشتر در دنیای بیرون بپردازد.

به طور کلی، همۀ ما از هنگامی که به دنیا می‌آییم نیازهای جسمی و روانی اساسی داریم که برای زنده ماندن، والدین ما باید به آن‌ها پاسخگو باشند.

و یکی از مهمترین آن‌ها نیازهای عاطفی است. همزمان با بزرگتر شدن کودک نیازهای عاطفی او هم رشد می‌یابد.

این نیازهای عاطفی برای سلامت روانی کودک اهمیت بالایی دارد.

البته این نیازها در بزرگسالی هم وجود دارد و تنها نوع رسیدن به آن‌ها تغییر می‌یابد.

بنابراین، شاید بتوان این طور گفت که ما از بدو تولد نیازهای عاطفی مهمی داشته‌ایم که گاهی والدین ما در پاسخگویی مناسب به آن‌ها با شکست مواجه شده‌اند.

به همین دلیل  ما با فقدان‌ها و محرومیت‌های عاطفی و کمبود محبت در کودکی روبرو شده‌ایم که درد و رنج روانی زیادی برایمان ایجاد کرده است.

از آنجا که رشد و سالم زیستن یکی از غرایز اصلی ماست، این درد و رنج‌ها را از حوزۀ آگاهی خود خارج کرده‌ایم تا بتوانیم به زندگی خود ادامه دهیم.

در نتیجه الگوهای ارتباطی ناسالمی را درونی ساخته‌ایم که بتوانیم از خود در مقابل درد و رنج‌های ناشی از فقدان‌های عاطفی محافظت کنیم.

در واقع، این الگوهای رفتاری از ما در برابر فقدان‌ها و کمبودهای عاطفی گذشتۀ‌مان محافظت می‌کنند.

با این وجود این الگوهای ارتباطی و رفتاری برای ما مشکلاتی هم ایجاد می کند که باعث می‌شوند ما از زندگی خود ناراضی باشیم.

به همین دلیل است که این الگوهای رفتاری بسیار پایدار هستند و تغییرشان مستلزم تلاش بسیاری است.

ترک کردن این الگوها برای ما آسان نیست.

این الگوهای رفتاری برای ما یک ناخوشنودی فراگیر، عدم رضایت از خود، زندگی، دیگران و مشکلات متعدد ارتباطی فراهم کرده است.

هدف اساسی روان درمانی تحلیلی کمک به رفع الگو های رفتاری است که در زندگی برای مراجع نارضایتی بوجود آورده است.
روان درمانی تحلیلی با آشکار کردن افکار و احساسات نا خودآگاه و یا حمایت مستقیم از کارکرد های فرد در رابطه با درمانگر صورت می گیرد.

 

در تکمیل توضیحات بالا، برای درک کردن بیشتر و پاسخ به پرسش روان درمانی تحلیلی چیست؟

مثالی که کابانیس در کتاب راهنمای بالینی روان درمانی تحلیلی ارائه کرده است آوردیم:

روان درمانگر تحلیلی مانند لوله کشی است که از او می خواهید تا سقف درحال چکه کردن شما را تعمیر کند.

شما چکه های آب را می بینید اما قادر به دیدن منشأ آن نیستید؛ می توانید قطرات آب را در سطلی جمع کنید، اما این کار باعث متوقف شدن جریان آب نمی شود. لوله کش می داند ترک لوله جایی پشت گچ است که فعلا نمی توان آن را دید.

اگرچه لوله کش، نسبت به درمانگر تحلیلی دارای مزیتی است او می تواند سقف را بشکند تا لوله خراب را پیدا کرده و آن را تعمیر کند.

اما روان درمانگر تحلیلی با روان یک انسان کار می کند و نه با یک سقف گچی؛ در نتیجه برای جستجو و مرمت آنچه در زیر سطح است، به ابزاری بسیار ظریف تر نیاز دارد. 

 روان درمانی تحلیلی چگونه به ما کمک می کند؟

در پاسخ به این سوال می توان گفت که رواندرمانی تحلیلی از طریق همدلی به درمانجو کمک می‌کند

تا نیازهای عاطفی اساسی خود را در درجه اول بشناسد.

و سپس از فقدان‌ها یا کمبودهای عاطفی‌اش آگاه شود و با کمک درمانگری که به طور استاندارد آموزش دیده و هم خودش درمان شده است نیازهای عاطفی خود را بازیابی کند و در فرایند درمان آنها را رشد دهد.

 

در واقع رابطه فرد با درمانگر در روان درمانی تحلیلی نقش مهمی ایفا می‌کند.
در این درمان، درمانگر تلاش می کند تا محیطی خصوصی، امن و همدلانه‌ای را فراهم ‌کند که در آن الگوهای درونی مراجع آشکار شوند و شرایطی به وجود می ‏آید که الگو‌ها و فقدان‌های عاطفی اش دوباره در تعامل با درمانگری همدل و  در یک محیط کاملا امن زنده شوند و فرد الگوهای تجربی جدیدی را پیدا ‌كند.

تفاوت روان درمانی تحلیلی و روانکاوی چیست؟

با وجود شباهت های زیاد روان درمانی تحلیلی و روانکاوی، تفاوت هایی هم بین این دو وجود دارد.

که در ادامه به طور خلاصه به  آن ها اشاره میکنیم.

روانکاو : به کسی گفته ی شود که در انجمن های بین المللی روانکاوی کارگاه های روانکاوی و آموزش های نظری را طی کرده است و تائید شده است.

همچنین، پس از گذراندن دوره های آموزشی تخصصی، دوره های سوپرویژن گروهی و فردی را گذارنده است.

و همچنین خود درمانگر تحت درمان روانکاوی به طور منظم قرار گرفته است.

 

روان درمانگر تحلیلی: فردی است که در یکی از مراکز معتبر روانکاوی آموزش دیده است و سوپرویژن گروهی و انفرادی گرفته است.

و با یک روان درمانگر تحلیلی یا روانکاو خودش تحلیل شده است.

تعداد جلسات آموزشی و جلسات سوپرویژن روان درمانگر تحلیلی نسبت به روانکاو کمتر است.

_{تفاوت جلسات درمانی روان تحلیلی و روانکاوی}

تعداد جلسات:  در روانکاوی تعداد جلسات در هفته بیشتر از روان تحلیلی است. تعداد جلسات درمان روانکاوی حتی به 3 یا 4 جلسه در هفته هم ممکن است برسد. در صورتی که در روان تحلیلی تعداد جلسات هفتگی کمتر است و عمدتا یک جلسه در هفته است.

• استفاده از کاناپه روانکاوی: در روان درمانی تحلیلی لزوما فرد روی کاناپه دراز نمی کشد و غالبا رو به روی روان درمانگر می نشیند. در صورتی که در روان کاوی کلاسیک معمولا روی کاناپه فرد دراز می کشد.

• فعالیت و تکنیک درمانگر در طول جلسه درمان: روانکاو در طول جلسات درمان بیشتر خنثی برخورد می کند. در صورتی که روان درمانگر تحلیلی فعالانه با مراجع تعامل دارد.

• هدف درمان :  در روان درمانی تحلیلی بیشتر تمرکز بر روابط بین فردی و ارتباط درمانی است. در صورتی که در روانکاوی بیشتر به سمت لایه های عمیق تر دنیای درونی فرد و مسائل گذشته فرد می رود. در واقع هدف روانکاوی رشد فردی و ایجاد تغییرات اساسی ساختاری است در حالی که روان تحلیلی به دنبال تغییر نسبی ساختاری و از بین بردن علائم بیماری است.

 

کلام آخر

درمان روان تحلیلی فقط یکی از انواع رویکرد های درمانی برای سلامت روان است که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید.

این نوع رویکرد درمانی ممکن است مزایایی را داشته باشد که متناسب با موقعیت خاص شما باشد، باید در ابتدا مشخص کنید که کدام روش روان درمانی ممکن است برای نیاز های فردی شما موثر باشد.

و در مرحله بعدی باید به دنبال روان درمانگر خوب باشید.

میتوانید از خدمات روان درمانی آنلاین دریچه نیز استفاده کنید.

از آنجایی که هدف اصلی روان درمانی تحلیلی، حل و فصل و بررسی عمیق مسائل و بازسازی ساختار شخصیت است،

کسانی که می خواهند وارد این نوع درمان باشند:

باید صبور باشند و بتوانند جلسات طولانی مدت درمان را تحمل کنند تا در نهایت نتایج مطلوبی را به دست آورند.

در صورتی که به دنبال روان درمانی نسبتا کوتاه مدت تر هستید می توانید از انواع روان درمانی های دیگر مانند روان درمانی پویشی کوتاه مدت استفاده کنید.

به طور کلی، آشنایی بیشتر درباره ی انواع روان درمانی می تواند در انتخاب نوع درمانی که برای شما مناسب است کمک کننده و موثر باشد.

حال که فهمیدید روان درمانی تحلیلی چیست؟ آیا آن را برای درمان انتخاب می کنید؟ نظر خود را در زیر این پست با ما درمیان بگذارید